24 December, het moet rond kwart voor zeven zijn geweest. Er stond letterlijk een rij tot achter in de Mercadona, maar ik bleef glimlachend staan wachten, en liet zelfs nog een oude man achter me voorgaan. Voor het eerst vond ik dit soort rijen niet erg, vanavond is het Kerst dacht ik, ondanks de tien kilo aan boodschappen die nog ongeorganiseerd over de band verspreid lagen en ik nog mee naar huis moest zien te krijgen. Maar het zou me lukken, en zo groot als ik ook ben, sleepte ik de zeven plastieken tassen en mijn rugzak met kalkoen erin naar huis. Ik ben enkel een ananas verloren..
Marieke bracht het Sloveense bezoek uit Cartagena naar het busstation, en kwam vervolgens met nog meer tassen aangesjouwd en dumpte ze in Jaime’s kamer. Ik had mijn plek in de keuken inmiddels alweer gevonden, en toen ik de kalkoen wilde vullen, met combinatie van een beschrijving van ah.nl en een vage herinnering aan Jamie Oliver, kwam er achter dat er nog een drietal aan allerlei Greys Anatomy- achtige onderdelen, in het gevogelte verscholen zaten. Ik weet tot op heden niet was het in godsnaam allemaal was, maar het stimuleerde in ieder geval wel onze lachspieren. Ik heb het maar netjes in een bakje naast elkander opgesteld, zo als dr. Grey zelf ook gedaan zou hebben, en we hebben er hard om gelachen... Na enkele uren en twee glazen wijn later, terwijl het beest vreedzaam in de oven lag te rusten, waagden we ons alvast aan ons voorgerechtje van artisjokharten met Jamon Serrano en een veel te groot portugees knoflookbrood.. En ach, je weet wat men zegt over ‘Spaanse’ ovens, dus begonnen we ook maar vast aan de bijgerechten van aardappels, salades en opgerolde aubergines met geitenkaas. Het hoofdgerecht hebben we dan maar als toetje genomen…
Het liep al tegen twaalven, en onder de sfeervolle Art Nouveau verlichting van de Carcel Baja, liepen we beiden zowat drie maanden zwanger, via de kerstalletjes op de Alcaiceria naar beneden richting de kathedraal om de kerstmis bij te wonen. Ik herinner me nog de een ietwat studentikoze Erasmus woorden van Marieke bij de poorten van de kathedraal; ‘Goh, als ik had geweten da’k ook gratis die kathedraal in kon’.... prachtig lieverd, ik zal hem voor je opschrijven.. In de kathedraal, na de kerstmis, die altijd mooi maar net iets te lang is, liep ik voor de tweede keer Nanda uit Sevilla per toeval tegen het lijf, en twee banken voor ons werden we spontaan uitgenodigd om de kerstnacht te vieren in het huis van de Mexicaanse Jimena en Zuid Amerikaanse compañia. Na het Feliz Navidad wensen en nog een aantal Latijnse gebruiken, verloren we onszelf compleet aan de túrron de Alicante, polvorones en nog wat spaanse zoete verleidingen die thuis op ons lagen te wachten. Eerste Kerstdag hebben we op een stralende dag een typische kerstwandeling gemaakt naar de parken van het Alhambra, en de tweede, die ze hier overigens niet vieren, schaatsend in de Sierra Nevada ,onder de zon. En als het er zo staat geschreven, zo was het precies, als een postkaart, nou ja bijna perfect dan. Las Navidades Andaluzas..
De oudejaar cena van gisteravond was werkelijk geweldig, evenals de rare avond daarvoor. Toen we de hele avond ons vermaakt hebben volgens een fuga achtig schema van huis ,bar , bar , huis , Mae West , huis , om uiteindelijk weer ‘ns om acht uur te eindigen thuis. En na sluitingstijd van de lokale supermarkt, presenteerde zich gisteravond om half acht het oudejaarscomité aan de deur. Ze waren met een rode mini gekomen, tot de nok toe vol portugese waren, wijnen uit eigen kelders, kazen, en een compleet varken , maar je moest wel even puzzelen dan. Met zijn viertjes, kregen we alles snel boven, en groette ik nog snel de buurman van beneden die een achterdochtige blik over zijn schouder wierp . En zoals ik vorige week nog met een enorm gevogelte in mijn tas door de stad liep, stond ik nu weer met het varken in de lift. Ach, ik heb ook nooit gezegd dat ik niet van dieren houd. Er weerklonken geluiden van muziek en er werd driftig gehakt, geraspt, en gesneden, en de keuken veranderde in een bonte verzameling van van alles en nog wat..
Marieke en haar broer Jeroen met vriendin Puck, van eigen bodem, wijdden zich aan de beste tortillas terwijl João en Claudia uit Portugal achter twee enorme pannen verdwenen.. De italianen, Luciano en Carlo gingen het brood uithollen,en toen ik klaar was met het snijwerk ging ik maar knoflook raspen, dat moest immers ook gebeuren.. Rond negenen kwam ook de rest van Portugal binnen en Manu en Lobo, met Pauline uit Parijs.. plus een hele zware groene tas, die bij ieder bekend is. Vijftien, waren we in totaal.. De tijd ging weer snel te voorbij, en rond kwart voor twaalf, verenigden we ons met bakken vol met druiven en een witte karaf op Plaza del Carmen bij de rest van de stad, terwijl Granada aftelt om het jaar af te sluiten. In alle weelde van de Reyes Católicos en de rode bloemen van het plein, een wonderbaarlijk landschap. Ik wenste iedereen nog een gelukkig nieuwjaar, in zoveel mogelijk talen, en herinner nog me dat ik naar boven keek naar het mooiste vuurwerk dat boven me losbarstte…
Marieke bracht het Sloveense bezoek uit Cartagena naar het busstation, en kwam vervolgens met nog meer tassen aangesjouwd en dumpte ze in Jaime’s kamer. Ik had mijn plek in de keuken inmiddels alweer gevonden, en toen ik de kalkoen wilde vullen, met combinatie van een beschrijving van ah.nl en een vage herinnering aan Jamie Oliver, kwam er achter dat er nog een drietal aan allerlei Greys Anatomy- achtige onderdelen, in het gevogelte verscholen zaten. Ik weet tot op heden niet was het in godsnaam allemaal was, maar het stimuleerde in ieder geval wel onze lachspieren. Ik heb het maar netjes in een bakje naast elkander opgesteld, zo als dr. Grey zelf ook gedaan zou hebben, en we hebben er hard om gelachen... Na enkele uren en twee glazen wijn later, terwijl het beest vreedzaam in de oven lag te rusten, waagden we ons alvast aan ons voorgerechtje van artisjokharten met Jamon Serrano en een veel te groot portugees knoflookbrood.. En ach, je weet wat men zegt over ‘Spaanse’ ovens, dus begonnen we ook maar vast aan de bijgerechten van aardappels, salades en opgerolde aubergines met geitenkaas. Het hoofdgerecht hebben we dan maar als toetje genomen…
Het liep al tegen twaalven, en onder de sfeervolle Art Nouveau verlichting van de Carcel Baja, liepen we beiden zowat drie maanden zwanger, via de kerstalletjes op de Alcaiceria naar beneden richting de kathedraal om de kerstmis bij te wonen. Ik herinner me nog de een ietwat studentikoze Erasmus woorden van Marieke bij de poorten van de kathedraal; ‘Goh, als ik had geweten da’k ook gratis die kathedraal in kon’.... prachtig lieverd, ik zal hem voor je opschrijven.. In de kathedraal, na de kerstmis, die altijd mooi maar net iets te lang is, liep ik voor de tweede keer Nanda uit Sevilla per toeval tegen het lijf, en twee banken voor ons werden we spontaan uitgenodigd om de kerstnacht te vieren in het huis van de Mexicaanse Jimena en Zuid Amerikaanse compañia. Na het Feliz Navidad wensen en nog een aantal Latijnse gebruiken, verloren we onszelf compleet aan de túrron de Alicante, polvorones en nog wat spaanse zoete verleidingen die thuis op ons lagen te wachten. Eerste Kerstdag hebben we op een stralende dag een typische kerstwandeling gemaakt naar de parken van het Alhambra, en de tweede, die ze hier overigens niet vieren, schaatsend in de Sierra Nevada ,onder de zon. En als het er zo staat geschreven, zo was het precies, als een postkaart, nou ja bijna perfect dan. Las Navidades Andaluzas..
De oudejaar cena van gisteravond was werkelijk geweldig, evenals de rare avond daarvoor. Toen we de hele avond ons vermaakt hebben volgens een fuga achtig schema van huis ,bar , bar , huis , Mae West , huis , om uiteindelijk weer ‘ns om acht uur te eindigen thuis. En na sluitingstijd van de lokale supermarkt, presenteerde zich gisteravond om half acht het oudejaarscomité aan de deur. Ze waren met een rode mini gekomen, tot de nok toe vol portugese waren, wijnen uit eigen kelders, kazen, en een compleet varken , maar je moest wel even puzzelen dan. Met zijn viertjes, kregen we alles snel boven, en groette ik nog snel de buurman van beneden die een achterdochtige blik over zijn schouder wierp . En zoals ik vorige week nog met een enorm gevogelte in mijn tas door de stad liep, stond ik nu weer met het varken in de lift. Ach, ik heb ook nooit gezegd dat ik niet van dieren houd. Er weerklonken geluiden van muziek en er werd driftig gehakt, geraspt, en gesneden, en de keuken veranderde in een bonte verzameling van van alles en nog wat..
Marieke en haar broer Jeroen met vriendin Puck, van eigen bodem, wijdden zich aan de beste tortillas terwijl João en Claudia uit Portugal achter twee enorme pannen verdwenen.. De italianen, Luciano en Carlo gingen het brood uithollen,en toen ik klaar was met het snijwerk ging ik maar knoflook raspen, dat moest immers ook gebeuren.. Rond negenen kwam ook de rest van Portugal binnen en Manu en Lobo, met Pauline uit Parijs.. plus een hele zware groene tas, die bij ieder bekend is. Vijftien, waren we in totaal.. De tijd ging weer snel te voorbij, en rond kwart voor twaalf, verenigden we ons met bakken vol met druiven en een witte karaf op Plaza del Carmen bij de rest van de stad, terwijl Granada aftelt om het jaar af te sluiten. In alle weelde van de Reyes Católicos en de rode bloemen van het plein, een wonderbaarlijk landschap. Ik wenste iedereen nog een gelukkig nieuwjaar, in zoveel mogelijk talen, en herinner nog me dat ik naar boven keek naar het mooiste vuurwerk dat boven me losbarstte…
En nu,1 januari.. Ik stond op en was blij dat alle woorden die ik in tweeëntwintig jaar heb verzameld nog binnen mijn bereik lagen. Ik raapte mezelf langzaam bij elkaar, trok mijn trui over mijn benen, struikel over een van mijn laarzen die me de weg blokkeerden en omzeil flessen en lege glazen jungle op weg naar de badkamer. Het huis deed me denken is aan een clip die ik ooit zag op MTV, ik wist alleen niet zo snel meer welke. Een rode bloem viel uit mijn haar en ik trof plots mijn huisbaas in de gang, ...dios de mi vida.. hij vraagt me of het traditie is in Denemarken om serviesgoed te laten sneuvelen.. ; Ik mompel iets in de trant van ‘grieks’, en voeg eraan toe dat we plastieken borden hadden, en dat ik later, alles wel uit zal leggen. Voor even bleef het stil, hij gaf me een knipoog en vertrok..
Ik wens jullie allemaal een mooi 2009 toe!
Eva
1 comentario:
En ik wens jou een onvergetelijk 2009! We zijn goed gestart en hebben 2008 mooi afgesloten!
Mooi om/ge-schreven!
Liefs Marieke
Publicar un comentario